Perceptio | Więcej niż widzieć – Jak wyobraźnia pomaga nam w odbiorze przestrzeni i jak igra z naszymi zmysłami
Wyobrażone przestrzenie, złudzenia optyczne i fałszywa perspektywa w malarstwie, architekturze i urbanistyce. W jaki sposób dajemy się nabrać na optyczne pułapki? Jak triki percepcyjne pozwalają odkryć ukryte znaczenia i odnaleźć się w przestrzeni wirtualnej i realnej?
Produkt końcowy to konkret. Często solidny i trwały. Beton, cegła, marmur. Stopy żelbetowe, zwielokrotnione moduły prefabrykatów i mocne ściany nośne. Budowle krzepkie lub kruche. Zapadające w pamięć lub pospolite. A początek to przecież marzenie, impuls wyobraźni do tworzenia, kreowania przestrzeni.
Architektura chce tworzyć przestrzeń. Nową, ale też wpływać na już zastaną. Zmieniać i kształtować nasze przyzwyczajenia. Działa na zmysły. Romansuje z władzą. Bywa, że wikła się w dyktatorskie zapędy, jest nastawiona wyłącznie na zysk. Ale potrafi też być demokratyczna, dialogiczna, pełna zapału do tworzenia lepszego świata. Hipnotyzuje wizjonerskimi planami miast-ogrodów, samowystarczalnych jednostek mieszkalnych, ale też spełnia zachcianki, projektując wieżowiec niczym kolumna ognia zamknięta w bryle lodowca (Nowy Jork, wieżowiec McGraw-Hill).