Paweł Horodecki

Doktoryzował się na Politechnice Gdańskiej (1999), habilitował na Uniwersytecie Gdańskim (2004), od roku 2010 jest profesorem tytularnym. Był stypendystą Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej i DAAD. Autor i współautor ponad 150 artykułów z dziedziny kwantowej teorii informacji i podstaw mechaniki kwantowej, cytowanych ponad 11 tys. razy. Zajmował się też relatywistyczną teorią rozpraszania. Współpracuje z zespołami doświadczalnymi w zakresie testowania nowych własności mikroświata na gruncie optyki kwantowej. Zainteresowania naukowe prof. Pawła Horodeckiego obejmują szeroko rozumiane własności i konsekwencje korelacji kwantowych, możliwe ekstrapolacje praw fizyki kwantowej na gruncie innych teorii probabilistycznych, a także filozoficzne aspekty własności układów złożonych. Do jego głównych osiągnięć należą: pionierski udział w rozwoju teorii kwantowego splątania, w tym metod jego detekcji, w opisie zjawiska interferencji obiektu kwantowego z udziałem wewnętrznych stopni swobody, odkryciu fenomenu bezpieczeństwa kryptograficznego przy użyciu nieodwracalnie zaszumionych korelacji kwantowych, metod wzmacniania kwantowej losowości, w dowodzie twierdzenia o niemożności rozgłaszania korelacji kwantowych oraz udział w wykryciu znaczenia struktur rozgłoszeniowych dla emergencji pomiarowo obiektywnych wielkości, w tym w ujawnieniu uniwersalnego „śladu” formowania własności obiektywnych w kwantowych układach złożonych. Profesor Paweł Horodecki prowadził krajowe i zagraniczne projekty naukowe. Obecnie kieruje projektem przyznanym przez Fundację Johna Templetona na badania nad fundamentalnymi własnościami kwantowych i post-kwantowych układów złożonych ze szczególnym uwzględnieniem zagadnienia emergencji fenomenu obiektywności.