Wykład Główny: Bernard Carr – Kosmiczny Uroboros – łączenie mikrofizyki, makrofizyki i umysłu

Pierwsza część wykładu będzie opisywać triumf fizyki w dochodzeniu do zrozumienia świata materialnego od najmniejszej skali fizyki cząstek (M-teoria) do największych - kosmologii (Wieloświat). Sukces ten jest również związany z teorią Wielkiego Wybuchu, która wyjaśniła rozwój coraz bardziej złożonych struktur w ciągu czternastu miliardów lat od początku istnienia Wszechświata. Cechy te znajdziemy w obrazie Kosmicznego Uroborosa, który ujawnia jedność Wszechświata i związki między sferą mikroskopową (teoria kwantowa) i makroskopową (Teoria Względności). Przypuszcza się, że nasza wiedza o prawach i siłach rządzących Wszechświatem jest prawie kompletna, tak że jesteśmy bliscy uzyskania "Teorii wszystkiego" - czyli połączenia teorii kwantów i teorii względności. Podczas gdy wierzchołek Uroborsa odpowiada Wielkiemu Wybuchowi, to jego koniec odpowiada kulminacji złożoności - ludzkiemu mózgowi - i to stanowi pewien paradoks. Jednym z atrybutów mózgu jest bowiem świadomość, ciekawe więc, że ta domena umysłu jest głównie zaniedbywana przez fizykę - większość naukowców zakłada, że ich zadaniem jest raczej "trzecioosobowe" niż "pierwszoosobowe" ujmowanie świata. Jednak sama fizyka wskazuje na to, że umysł jest fundamentalną, a nie przypadkową cechą Wszechświata. Czy umysł jest brakującym elementem w twierdzeniach fizyki? Czy obwieszczanie spójnej Teorii Wszystkiego, jest przedwczesne? Bernard Carr uważa, że potrzebny jest nowy paradygmat - wykraczający poza samą teorię względności i teorię kwantową - w którym fizyka zostanie rozszerzona o umysł, a może nawet o ducha.